O Towarzystwie
Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu wywodzi się z Sekcji Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego założonej 27 czerwca 1986 roku przy Polskim Towarzystwie Lekarskim. Pierwszym Przewodniczącym Sekcji był Profesor Bruno Szczygieł. Wśród Członków - Założycieli byli również: prof. Janusz Książyk, prof. Marek Pertkiewicz, dr Teresa Korta, przez lata aktywnie wspierający rozwój Towarzystwa.
W 1998 roku Sekcja przestała istnieć, a rozpoczęło działalność Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego. Prezesem Zarządu Głównego kadencji 1998 – 2002 był prof. dr hab. Bruno Szczygieł. W latach 2002 – 2010 funkcję Prezesa sprawował prof. Marek Pertkiewicz.
Celami Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu są:
• szerzenie wiedzy z zakresu żywienia pozajelitowego i dojelitowego oraz metabolizmu zdobyczy nauki wśród pracowników służby zdrowia i innych ludzi związanych z tą tematyką,
• zachęcanie i wdrażanie pracowników służby zdrowia do pracy naukowej,
• promowanie i ułatwianie kontaktów z Towarzystwami Naukowymi oraz ośrodkami żywieniowymi w kraju i zagranicą,
• reprezentowanie środowiska w kraju i zagranicą,
• wydawanie miesięcznika pt.: „Postępy Żywienia Klinicznego" oraz powoływanie jego redakcji i komitetu redakcyjnego,
• współudział w pracach legislacyjnych Ministerstwa Zdrowia oraz Narodowego Funduszu Zdrowia w zakresie leczenia żywieniowego i metabolizmu,
• opiniowanie programów nauczania przed- i podyplomowego w zakresie leczenia żywieniowego oraz programów i organizacji specjalizacji innych dyscyplin medycznych, w których prowadzone są szkolenia z tego zakresu.
Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu realizuje swoje cele poprzez:
• organizowanie kursów i szkoleń,
• organizowanie corocznych konferencji naukowych,
• prowadzenie działalności szkoleniowej i wydawniczej,
• współdziałanie z właściwymi władzami państwowymi, administracyjnymi oraz związkowymi, a także Izbami Lekarskimi,
• współpracę z konsultantami krajowymi i regionalnymi we wszystkich dziedzinach medycyny,
• wydawanie opinii w sprawach naukowych i organizacyjnych dotyczących leczenia żywieniowego,
• podejmowanie inicjatyw zmierzających do podniesienia wiedzy w zakresie leczenia żywieniowego w kraju poprzez współdziałanie z władzami państwowymi, organizacjami społecznymi, naukowymi i innymi instytucjami.
