Zasady i warunki realizacji leczenia żywieniowego w warunkach ambulatoryjnych (w warunkach domowych) na rok 2012 określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej.
W odróżnieniu od świadczeń leczenia żywieniowego udzielanych w szpitalu, świadczenia domowego leczenia żywieniowego zostały opisane dość szczegółowo już w rozporządzeniu koszykowym Ministra Zdrowia. Poniżej cytuję treść rozporządzenia koszykowego Ministra Zdrowia dotyczącą świadczenia żywienia pozajelitowego w warunkach domowych i żywienia dojelitowego w warunkach domowych.

Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych
Wymagania formalne

1. oddział szpitalny prowadzący leczenie żywieniowe;
2. apteka szpitalna; 
3. poradnia prowadząca leczenie chorych żywionych pozajelitowo w warunkach

Personel

1. lekarze – lekarz specjalista w dziedzinie medycyny, w której program szkolenia do uzyskania specjalizacji obejmuje żywienie pozajelitowe, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego w warunkach domowych, a w przypadku leczenia dzieci – lekarz specjalista w dziedzinie pediatrii, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego w warunkach domowych, lub udokumentowany dostęp do konsultacji lekarza specjalisty w dziedzinie pediatrii, posiadającego zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia
   pozajelitowego w warunkach domowych;
2. pielęgniarki – posiadające zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego;
3. farmaceuta – posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego w warunkach domowych;
4. dietetyk.

Wyposażenie w sprzęt i aparaturę medyczną

1. sprzęt do założenia permanentnego dostępu żylnego (w sali operacyjnej z ramieniem C do śródoperacyjnej oceny położenia cewnika);
2. sprzęt do naprawy cewników permanentnych;
3. pompy infuzyjne do żywienia pozajelitowego w przypadku wskazań (dzieci, młodzież, dorośli wymagający sterowanego wlewu).

Zapewnienie realizacji badań

1. laboratoryjnych: gazometria, jonogram, glikemia, stężenie triglicerydów, cholesterolu, mocznika i kreatyniny w surowicy, białko i albuminy, bilirubina, AspAT, AlAT, GGTP, AP, morfologia, CRP, układ krzepnięcia, badanie ogólne moczu – co najmniej raz na kwartał;
2. densytometria DXA – w ciągu pierwszych sześciu miesięcy leczenia dorosłych, a następnie według potrzeb, a w przypadku leczenia dzieci według potrzeb;
3. pozostałych:
   1.  USG jamy brzusznej,
   2. badania kontrastowe naczyń,
   3. diagnostyka mikrobiologiczna – według potrzeb.

Dostęp do badań i procedur medycznych:

1. laboratorium diagnostycznego biochemicznego, czynnego całą dobę;
2. laboratorium mikrobiologicznego z możliwością wykonywania posiewów krwi w kierunku bakterii i grzybów;
3. zakładu radiologii, czynnego całą dobę;
4. pracowni tomografii komputerowej z możliwością uwidocznienia żył centralnych;
5. pracowni densytometrycznej

Kwalifikacja pacjenta do leczenia pozajelitowego następuje w warunkach szpitalnych. Świadczenie dotyczy pacjentów, którzy z powodu braku możliwości podaży substancji odżywczych w ilości wystarczającej do utrzymania przy życiu drogą naturalną, wymagają długotrwałego podawania substancji odżywczych w sposób inny niż drogą przewodu pokarmowego.
Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych polega na podawaniu substancji odżywczych drogą dożylną w domu pacjenta wraz z kompleksową opieką nad pacjentem, wynikającą z choroby podstawowej i prowadzonego leczenia, obejmującą:

1. przygotowanie pacjenta lub opiekunów do leczenia w warunkach domowych;
2. zapewnienie ciągłego kontaktu telefonicznego z pacjentem lub opiekunami;
3. program badań kontrolnych zgodnie z terminarzem wizyt oraz według potrzeb w:
   1. poradni prowadzącej leczenie pacjentów żywionych pozajelitowo w warunkach domowych lub
   2. domu pacjenta – co najmniej raz na kwartał;
4. dostarczanie preparatów, sprzętu i niezbędnych środków opatrunkowych do domu pacjenta;
5. zapewnienie hospitalizacji w ośrodku prowadzącym leczenie żywieniowe w przypadku podejrzenia lub wystąpienia powikłań oraz innych wskazań wymagających leczenia szpitalnego, pozostających w związku z leczeniem żywieniowym;
6. transport pacjenta do ośrodka w celu badań lub hospitalizacji w przypadku wskazań do transportu medycznego.

Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych: podawanie białka i energii oraz elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody drogą dożylną prowadzone w domu pacjenta.
Immunomodulujące żywienie pozajelitowe w warunkach domowych: podawanie białka i energii oraz elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody drogą dożylną z dodaniem substancji modulujących działanie układu immunologicznego – glutaminy lub omega-3 kwasów tłuszczowych (w postaci oleju rybiego) w dawce nie mniejszej niż 0,2 g glutaminy/kg masy ciała/dobę lub 0,1 g oleju rybiego/kg masy ciała/dobę żywienia pozajelitowego u chorych dorosłych i 0,5 – 1 g /kg masy ciała/dobę oleju rybiego u niemowląt i małych dzieci.

Żywienie dojelitowe w warunkach domowych:
Wymagania formalne

1. dostęp do apteki szpitalnej;
2. poradnia prowadząca leczenie pacjentów żywionych dojelitowo w warunkach domowych.

Personel

1. lekarze – lekarz specjalista w dziedzinie medycyny, w której program szkolenia do uzyskania specjalizacji obejmuje żywienie dojelitowe, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych, a w przypadku leczenia dzieci – lekarz specjalista w dziedzinie pediatrii, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych, lub udokumentowany dostęp do konsultacji lekarza specjalisty w dziedzinie pediatrii, posiadającego zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych;
2. pielęgniarki – posiadające zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego;
3. farmaceuta – posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych;
4. dietetyk.

Wyposażenie w sprzęt i aparaturę medyczną

1. zgłębniki nosowo-żołądkowe, nosowo-jelitowe;
2. sprzęt do założenia/ naprawy/wymiany przetoki odżywczej;
3. pompy do żywienia dojelitowego.

Zapewnienie realizacji badań

1. laboratoryjnych: jonogram, glikemia, mocznik i kreatynina w surowicy, białko i albuminy, bilirubina, AspAT, AlAT, GGTP, AP, morfologia, stężenie triglicerydów, cholesterolu, CRP, układ krzepnięcia, badanie ogólne moczu – co najmniej raz na kwartał;
2. pozostałych:
   1. diagnostyka obrazowa, w tym USG,
   2. diagnostyka mikrobiologiczna – według potrzeb.

Dostęp do badań i procedur medycznych:

1. laboratorium diagnostycznego biochemicznego, czynnego całą dobę;
2. laboratorium mikrobiologicznego z możliwością wykonywania posiewów krwi w kierunku bakterii i grzybów;
3. zakładu radiologii diagnostyki obrazowej, czynnego całą dobę;
4. pracowni endoskopii przewodu pokarmowego;
5. współpracującego oddziału szpitalnego.

Kwalifikacja pacjenta do leczenia dojelitowego następuje w warunkach szpitalnych lub w poradni prowadzącej leczenie żywieniowe. 
Świadczenie dotyczy pacjentów, którzy z powodu braku możliwości podaży substancji odżywczych w ilości wystarczającej do utrzymania przy życiu drogą naturalną, wymagają długotrwałego podawania substancji odżywczych (diet przemysłowych) w sposób inny niż drogą doustną.
Żywienie dojelitowe w warunkach domowych polega na podawaniu – w domu pacjenta – substancji odżywczych innych niż naturalne, w dawce pokrywającej dobowe zapotrzebowanie na energię, w sposób inny niż doustnie (przetoka odżywcza, zgłębnik wprowadzony do żołądka, dwunastnicy lub jelita cienkiego), wraz z kompleksową opieką nad pacjentem, wynikającą z choroby podstawowej i prowadzonego leczenia, obejmującą:

1. przygotowanie pacjenta lub opiekunów do leczenia w warunkach domowych;
2. zapewnienie ciągłego kontaktu telefonicznego z pacjentem lub opiekunami;
3. program badań kontrolnych zgodnie z terminarzem wizyt oraz według potrzeb w:
   1. poradni prowadzącej leczenie pacjentów żywionych dojelitowo w warunkach domowych lub
   2. domu pacjenta – co najmniej raz na kwartał;
4. dostarczanie preparatów, sprzętu (w tym nieodpłatne wypożyczanie pomp do żywienia dojelitowego w przypadku wskazań) i niezbędnych środków opatrunkowych do domu pacjenta;
5. zapewnienie hospitalizacji w przypadku podejrzenia lub wystąpienia powikłań leczenia oraz innych wskazań wymagających leczenia szpitalnego związanych z leczeniem żywieniowym;
6. udrożnienie lub poprawę mocowania zgłębnika lub naprawę zgłębnika lub przetoki – według potrzeb, kontrolę rtg położenia zgłębnika – według potrzeb;
7. transport pacjenta do ośrodka w celu badań lub hospitalizacji w przypadku wskazań do transportu medycznego.

Zasady kontraktowania i rozliczania świadczeń żywienia pozajelitowego i dojelitowego w warunkach domowych na rok 2012 określa Zarządzenie Prezesa NFZ Nr 67/2011/DSOZ [więcej…]

Załącznik nr 3 do tegoż zarządzenia określa warunki konieczne i tzw „rankingujące” do zawarcia umowy z NFZ w zakresie żywienie pozajelitowe w warunkach domowych lub żywienie dojelitowe w warunkach domowych.

Opis świadczenia żywienie pozajelitowe w warunkach domowych znajduje się w załączniku 4E do zarządzenia 67/2011/DSOZ.
Opis świadczenia żywienie dojelitowe w warunkach domowych znajduje się w załączniku nr 4F do zarządzenia 67/2011/DSOZ.

Każdy świadczeniodawca realizujący leczenie żywieniowego w warunkach domowych jest zobowiązany do prowadzenia dodatkowej dokumentacji:

1. „Karta dostaw – żywienie pozajelitowe w warunkach domowych” według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do zarządzenia 67/2011/DSOZ
2. “Karta dostaw – żywienie dojelitowe w warunkach domowych” według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do zarządzenia 67/2011/DSOZ.
   W § 11 treści zarządzenia 67/2011/DSOZ wskazano możliwości łącznego udzielania i rozliczania świadczeń ust. 3: „Nie dopuszcza się łącznego rozliczania świadczeń wykonywanych w warunkach domowych ze świadczeniami szpitalnymi oraz stacjonarnymi i całodobowymi świadczeniami zdrowotnymi innymi niż szpitalne udzielanymi w trybie stacjonarnym i całodobowym w odpowiednio urządzonym i wyposażonym pomieszczeniu.
   Powyższe oznacza, że:
   1. Można łączyć świadczenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych z innymi świadczeniami realizowanymi w trybie ambulatoryjnym np. poradą specjalistyczną, świadczeniami rehabilitacyjnymi;
   2. Można łączyć świadczenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych z innymi świadczeniami udzielanymi w warunkach domowych np. pielęgniarska opieka długoterminowa w domu pacjenta;
   3. Nie można łączyć świadczenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych ze świadczeniami szpitalnymi – w czasie pobytu pacjenta w szpitalu nie można rozliczyć świadczenia
   4. Nie można łączyć świadczenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych ze świadczeniami stacjonarnymi w opiece długoterminowej – w czasie pobytu pacjenta w zakładzie opiekuńczo – leczniczym nie można rozliczyć świadczenia
   5. Nie można łączyć świadczenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych ze świadczeniami stacjonarnymi w opiece paliatywnej lub hospicyjnej – w czasie pobytu pacjenta w oddziale medycyny paliatywnej lub hospicjum stacjonarnym nie można rozliczyć świadczenia

Zasady realizacji leczenia żywieniowego w zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych określono w zarządzeniu Prezesa NFZ Nr 83/2011/DSOZ [więcej…]
W § 8 ust. 4 pkt 1 wskazano zasady łącznego rozliczania świadczeń żywienia pozajelitowego i dojelitowego w warunkach domowych ze świadczeniami w katalogu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych:

1. Nie można łączyć świadczeń żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych ze świadczeniami w zakładzie opiekuńczo – leczniczym i pielęgnacyjno-opiekuńczym dla dorosłych i dla dzieci (również w przypadku pacjentów wentylowanych mechanicznie)
2. Można łączyć świadczenia żywienia pozajelitowego i dojelitowego ze świadczeniami:
   1. Zespołu długoterminowej opieki domowej
   2. Zespołu długoterminowej opieki domowej dla dzieci
   3. Pielęgnacyjnej opieki długoterminowej

W § 10 zarządzenia 83/2011/DSOZ określono szczegółowe zasady realizacji świadczeń leczenia żywieniowego u pacjentów przebywających w zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych, w tym pacjentów wentylowanych mechanicznie:

1. „Kwalifikacja świadczeniobiorcy do żywienia:
   1. dojelitowego odbywa się w szpitalu lub w poradni prowadzącej leczenie żywieniowe;
   2. pozajelitowego odbywa się w szpitalu.
2. Żywienie dojelitowe i pozajelitowe w zakładach opiekuńczych dotyczy świadczeniobiorców, którzy z powodu braku możliwości podawania drogą naturalną diety kuchennej, wymagają długotrwałego przewidywanego dłużej niż 30 dni, podawania substancji odżywczych, tj. białka lub źródeł białka, tłuszczów, węglowodanów, elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody, w sposób inny niż doustnie przy użyciu kompletnej diety przemysłowej; ilość diety powinna być dostosowana do aktualnego zapotrzebowania białkowo-energetycznego chorego, przy czym jej ilość docelowo, w okresie nie dłuższym niż 14 dni nie może być mniejsza niż 20 kcal/kg masy ciała w przypadku osoby dorosłej.
3. Żywienie dojelitowe może być zastosowane u chorych, u których wytworzono dostęp sztuczny do przewodu pokarmowego, gdyż nie jest możliwe odżywianie drogą doustną przy zachowanej czynności przewodu pokarmowego.
4. Żywienie pozajelitowe jest stosowane u chorych, u których niemożliwe jest żywienie przez przewód pokarmowy; wszystkie niezbędne substancje odżywcze w przypadku żywienia pozajelitowego podawane są drogą dożylną.
5. Chory żywiony dojelitowo i pozajelitowo powinien być monitorowany w celu oceny skuteczności leczenia, objawów niepożądanych oraz stanu zdrowia, którego zmiany mogą wymagać modyfikacji leczenia żywieniowego; monitorowanie powinno odbywać się zgodnie z indywidualnym planem leczenia i obejmować stan ogólny i stan metaboliczny chorego ze szczególną oceną tych narządów i układów, których czynność może ulec upośledzeniu z powodu prowadzonego leczenia lub choroby podstawowej.
6. Przy żywieniu drogą inną niż naturalna, świadczeniodawca wykonuje badania zgodnie ze stanem zdrowia pacjenta, nie rzadziej niż 1 raz na 3 miesiące:
   1. jonogram (sód, potas, magnez, fosfor, wapń);
   2. glikemia;
   3. lipidogram;
   4. mocznik i kreatynina;
   5. morfologia z rozmazem;
   6. próby wątrobowe: Aspat, Alat, GGTP, fosfataza alkaliczna;
   7. układ krzepnięcia (APTT, INR).
7. Żywienie dojelitowe i pozajelitowe powinno być realizowane zgodnie z aktualną wiedzą medyczną; rodzaje diet, zasady opieki nad dostępem do żywienia dojelitowego lub pozajelitowego oraz zasady podaży diety, a także zapobieganie, rozpoznawanie i postępowanie w przypadku powikłań powinny być zgodne ze standardami żywienia pozajelitowego i dojelitowego opracowanymi przez Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego.
8. Przy sprawowaniu opieki dla świadczeniobiorców dorosłych i dzieci od 4 roku życia, którzy są nieprzytomni i żywieni dojelitowo lub pozajelitowo wymaga się dołączenia do dokumentacji medycznej skali Glasgow, której wzór stanowi załącznik nr 4 do zarządzenia; skalę należy wypełniać na koniec każdego miesiąca.”

Koszt prowadzenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i pielęgnacyjno – opiekuńczym, nie jest wliczony w koszt standardowego osobodnia. Zakład prowadząc tego typu leczenie musi stosować tzw. współczynniki korygujące. Wartość tych współczynników została określona w § 14 do zarządzenia 83/2011/DSOZ:

1. „W przypadku świadczeniobiorców żywionych dojelitowo przez zakład opiekuńczy, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 1,5.
2. W przypadku świadczeniobiorców dorosłych z liczbą punktów 0 w skali Barthel, którzy w ocenie skalą Glasgow zawartą w załączniku nr 4, uzyskali 8 punktów lub mniej i żywieni są dojelitowo przez zakład opiekuńczy, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 2,6. Od dnia przekroczenia 0 punktów w skali Barthel albo 8 punktów w skali Glasgow, dla wartości osobodnia nie stosuje się współczynnika korygującego 2,6.
3. W przypadku dzieci i młodzieży, z liczbą punktów 0 w skali Barthel którzy w ocenie skalą Glasgow zawartą w załączniku nr 4, uzyskali 8 punktów lub mniej oraz dzieci nieprzytomnych do ukończenia 4 roku życia, żywionych dojelitowo przez zakład opiekuńczy, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 2,6. Od dnia przekroczenia 0 punktów w skali Barthel albo 8 punktów w skali Glasgow, dla wartości osobodnia nie stosuje się współczynnika korygującego 2,6.
4. W przypadku świadczeniobiorców z liczbą punktów od 0 do 40 w skali Barthel żywionych pozajelitowo przez zakład opiekuńczy, w tym również nieprzytomnych, którzy uzyskali 0 w skali Barthel i do 8 punktów w skali Glasgow, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 3,5.
5. W przypadku dzieci i młodzieży z liczbą punktów od 0 do 40 w skali Barthel żywionych pozajelitowo przez zakład opiekuńczy w tym również nieprzytomnych, którzy uzyskali 0 w skali Barthel i do 8 punktów w skali Glasgow oraz dzieci nieprzytomnych do ukończenia 4 roku życia, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 4,2.
6. W przypadku świadczeniobiorców wentylowanych mechanicznie i żywionych dojelitowo przez zakład opiekuńczy, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 1,2.
7. W przypadku świadczeniobiorców dorosłych wentylowanych mechanicznie i żywionych pozajelitowo przez zakład opiekuńczy, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 1,6.
8. W przypadku dzieci i młodzieży wentylowanych mechanicznie i żywionych pozajelitowo przez zakład opiekuńczy, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 1,8.”

Zasady realizacji leczenia żywieniowego w zakładach opieki paliatywnej i hospicyjnej określono w zarządzeniu Prezesa NFZ Nr 79/2011/DSOZ [więcej…]

Zasady łącznego rozliczania świadczeń żywienia pozajelitowego w warunkach domowych lub żywienia dojelitowo w warunkach domowych określa § 8 ust. 4 zarządzenia 79/2011/DSOZ:

1. Nie można łączyć świadczeń żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych ze świadczeniami w oddziale medycyny paliatywnej i hospicjum stacjonarnym
2. Można łączyć świadczenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w warunkach domowych ze świadczeniami w hospicjum domowym dla dorosłych i dla dzieci oraz świadczeniami w poradni medycyny paliatywnej

W § 11 zarządzenia 79/2011/DSOZ określono szczegółowe zasady realizacji świadczeń leczenia żywieniowego u pacjentów przebywających w zakładach medycyny paliatywnej i hospicyjnej:

1. „Kwalifikacja świadczeniobiorcy do żywienia:
   1. dojelitowego odbywa się w szpitalu lub w poradni prowadzącej leczenie żywieniowe,
   2. pozajelitowego odbywa się w szpitalu;
2. żywienie dojelitowe i pozajelitowe dotyczy świadczeniobiorców, którzy z powodu braku możliwości podawania drogą naturalną diety kuchennej, wymagają długotrwałego przewidywanego dłużej niż 30 dni, podawania substancji odżywczych tj. białka lub źródeł białka, tłuszczów, węglowodanów, elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody, w sposób inny niż doustnie przy użyciu kompletnej diety przemysłowej; ilość diety powinna być dostosowana do aktualnego zapotrzebowania białkowo-energetycznego chorego, przy czym jej ilość docelowo (nie dłużej niż w ciągu 14 dni) nie może być mniejsza niż 20 kcal/kg masy ciała w przypadku osoby dorosłej;
3. żywienie dojelitowe może być zastosowane u chorych, u których wytworzono dostęp sztuczny do przewodu pokarmowego, gdyż nie jest możliwe odżywianie drogą doustną, przy zachowanej czynności przewodu pokarmowego;
4. żywienie pozajelitowe jest stosowane u chorych, u których niemożliwe jest żywienie przez przewód pokarmowy; wszystkie niezbędne substancje odżywcze w przypadku żywienia pozajelitowego podawane są drogą dożylną;
5. chory żywiony dojelitowo i pozajelitowo powinien być monitorowany w celu oceny skuteczności leczenia, objawów niepożądanych oraz stanu zdrowia, którego zmiany mogą wymagać modyfikacji leczenia żywieniowego; monitorowanie powinno odbywać się zgodnie z indywidualnym planem leczenia i obejmować stan ogólny i stan metaboliczny chorego ze szczególną oceną tych narządów i układów, których czynność może ulec upośledzeniu z powodu prowadzonego leczenia lub choroby podstawowej;
6. przy żywieniu drogą inną niż naturalna, świadczeniodawca wykonuje badania zgodnie ze stanem zdrowia pacjenta, nie rzadziej niż 1 raz na 3 miesiące:
   1. jonogram (sód, potas, magnez, fosfor, wapń),
   2. glikemia,
   3. lipidogram,
   4. mocznik i kreatynina,
   5. morfologia z rozmazem,
   6. próby wątrobowe: Aspat, Alat, GGTP, fosfataza alkaliczna,
   7. układ krzepnięcia (APTT, INR); 
7. żywienie dojelitowe i pozajelitowe powinno być realizowane zgodnie z aktualną wiedzą medyczną; rodzaje diet, zasady opieki nad dostępem do żywienia dojelitowego lub pozajelitowego oraz zasady podaży diety, a także zapobieganie, rozpoznawanie i postępowanie w przypadku powikłań powinny być zgodne ze standardami żywienia pozajelitowego i dojelitowego opracowanymi przez Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego.

Koszt prowadzenia żywienia pozajelitowego lub dojelitowego w zakładzie medycyny paliatywnej i hospicyjnej nie jest wliczony w koszt standardowego osobodnia. Zakład prowadzący tego typu leczenie musi stosować tzw. współczynniki korygujące. Wartość tych współczynników została określona w § 12 do zarządzenia 79/2011/DSOZ:

1. „W przypadku świadczeniobiorców, żywionych dojelitowo przez oddział medycyny paliatywnej/ hospicjum stacjonarnym, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 1,2.
2. W przypadku świadczeniobiorców, żywionych pozajelitowo przez oddział medycyny paliatywnej/ hospicjum stacjonarnym, dla wartości każdego osobodnia stosuje się współczynnik korygujący 1,7.”